Sobota, 15.01.2011 - noc. Nie mogę zasnąć. Mijają kolejne godziny, a ja analizuję wszystkie rozwiązania, możlwości, ewentualności. Niby nic takiego - kolejna wycieczka, tym razem nieco dłuższa i z większymi oczekiwaniami. Norma. A jednak wewnętrzny niepokój pozwala mi odpłynąć dopiero ok. 2.30...

Niedziela, 16.01.2011 - 7:00. SMS od JZM (Jedyny Znany Motocyklista - przyp. M) - "Ja już jestem gotowy :)". WTF? - myślę, powoli uświadamiając sobie gdzie jestem i o co chodzi - no tak, skończył nockę... "Do zobaczenia o 10!" - odpisuję i odpływam na kolejne dwie godziny.

- No i to by było na tyle jeśli chodzi o zaklinanie warunków pogodowych - z wyraźnym wyrzutem (do być może istniejących gdzieś istot pozaziemnskich, które mają na cokolwiek wpływ) podsumowuję sytuację za oknem. Szaro, buro, mrzy... Temperatura nieco powyżej zera. Fuck! Nic to jednak - planów nie zmieniam. Po porannej toalecie wsiadam w swoją ukochaną Pumkę i jadę po JZM-a.

- Nie ma sensu brać pełnych ciuchów, bo na pewno nie wrócę Ci na kołach - powiedział na głos fakt, który chciałam wyprzeć ze świadomości, JZM. - Biorę tekstyle do przejeżdżki, nie ma co ryzykować - zakończył, wrzucając do bagażnika podstawową wyprawkę.

Ruszamy.

Trasa Kraków-Lublin - nic specjalnego. Kilka zatrzymań w celu wypłaty kasy i zaspokojenia kobiecych potrzeb ;) Jak to w niedzielę - drogi w miarę puste. Pumka spisywała się jak zwykle dobrze. Czas dotarcia - godzinę przed planowanym :D

Lublin - 15:00 - garaż właściciela.

Nie musieliśmy długo szukać właściwego miejsca. Z jednego z otwarych garaży dobiegło nas bowiem baaardzo sympatyczne i rasowe śpiewanie. - Miał go nie odpalać - z urazą rzuciłam do JZM-a, czując, że poziom podejrzliwości skacze mi o 50%. - No nic, zobaczmy to cudo...

Oględziny.

Dobrze mieć takiego JZM-a. Naprawdę! Życzę wszystkim poszukującym posiadania takiego "starszego brata", który bez zbędnych słów, od razu zabiera się do rzeczy (czytaj - oględzin moto :>), ku przerażeniu właściciela :P Sprawdził i oderwał chyba wszystko, co się da. Dzięki temu szybko okazało się, dlaczego SVałek był na chodzie. IMO właściciel przeraził się, że moto nie odpala, szybko zakupił nowy aku i postanowił go naładować. A tu proszę - w schowku pod siedzeniem pasażera JZM znalazł jakieś ustrojstwo, które cały czas pobierało prąd, a o którym wlaściciel zapomniał :)

Powiem tak - właśnie takiego egzemplarza szukałam! Krótka charakterystyka: pierwszy właściciel, moto zakupione w polskim salonie, rocznik 2005 (po liftingu, wtrysk), książka serwisowa prowadzona perfekcyjnie (wszystkie naprawy itd. wpisane), moto serwisowane tylko w jednym miejscu, paragony na zakupione i wymienione rzeczy, kolektor i inne elementy wypucowane na błysk (nawet JZM, który dba o swoją SV-kę musiał przyznać, że bardziej będzie się starał :P). Moto wykorzystywane turystycznie (stąd duży przebieg - 64 000 km, zwiedziło naprawdę spory kawał Europy!). Z tego co zrozumieliśmy - właściciel nigdy nie przekroczył 160 km/h :P, kręcił raczej tylko do 6000 (JZM z nieskrywaną złośliwością zasugerował konieczne "przegonienie" egzemplarza). W chwyli oględzin egzemplarz przygotowany był do zimowania.

Dodatki? O tak! :) Przede wszystkim pięknie brzmiący tłumik Yoshimura, crash pady, podgrzewane manetki, stelaże boczne i centralny. Oprócz tego prawie nowe opony, klocki hamulcowe, napęd, aku :P. Jedyna wada to uszkodzony czujnik poziomu oleju (cały czas miga).

Po odbytej przez JZM-a jeździe próbnej i krótkiej wymianie zdań - byłam już pewna na 100% - to moja okazja, to mój nowy nabytek! :D

Godzina - 16.00 - zaczyna się JAZDAAA :P

Po krótkiej negocjacji (przyznaję, nie miałam serca za bardzo się targować...) SVałek był już mój! Pozostały jeszcze do załatwienia dwie rzeczy: podpisanie umowy i decyzja o dalszym losie moto. Niestety właściciel zapomniał dowodu rejestracyjnego w oddalonej o 40 km mieścinie - tak czy siak, trzeba było się tam pofatygować, to jasne, ale co z moto???

Rzut oka na twarz JZM-a i wiedziałam, że przystojna (a niech ma :P) główka coś analizuje... - Chyba nie chcesz nim jechać? - zapytałam nieudanie skrywając nadzieję w głosie. - No właśnie się zastanawiam... - odparł patrząc na mnie niewidzącym wzrokiem ;) - Sprawdziłem pogodę. Jak będę dojeżdżał do Kraka, temperatura spadnie już poniżej zera. Nie mam skóry, wysokich butów, opony są niedopompowane. To ryzykowne - zakończył. - Tak, tak - to bardzo ryzykowne i szalone - odpowiedziałam, patrząc na czubki swoich butów. - Możemy go tu przezimować, nie ma problemu - stwierdził właściciel - Ale ja bym na Twoim miejscu pojechał. W końcu masz podgrzewane manetki! Nie takie trasy robiłem i w podobną pogodę.

Oj - wiedziałam, że to już o jedno zdanie za dużo dla JZM-a. On lubi takie akcje... Oddalił się, jeszcze raz wszystko przemyślał... Szeroki uśmiech na zbliżającym się do nas obliczu poinformował nas o jego decyzji. Szalony! Wyposażony w dodatkowe odzienie ochronne pożyczone od właściciela (jakiś wypasiony kondomik + ochraniacze na buty i rękawice) ruszył w drogę żegnany tęsknym spojrzeniem przez nowego i starego posiadacza...

"O kurwa!" x 3

Pędzę Pumką za KIĄ jak głupia. Ciemno jak w dupie, wąskie drogi, no ale po prostu nie mogłam jej zgubić. Szaleństwo, ale serce się śmieje! 20 km za Lublinem zapala się rezerwa. - Spoko - myślę - przecież mam 50 km zapasu. Dojeżdżamy do domku gdzieś na końcu świata. Ostatecznie dobijamy targu (oczywiście zapomniałam zabrać karty pojazdu i książki gwarancyjnej - ehhh, widocznie Murki już tak mają :]). - Gdzie tu jest najbliższa stacja? - pytam na odchodne - Za 20 km powinno coś być - rzuca Radek-właściciel (myślę, że fajny gość - być może jeszcze się kiedyś spotkamy).

Ruszam w drogę powrotną. Pomarańczowa kontrolka coraz bardziej wali mnie po oczach i wyobraźni. - Gdzie ta stacja? - rozglądam się coraz bardziej podenerwowana. Po ok. 20 km JEST! Wjeżdżam na plac z trzeba dystrybutorami, gwałtownie zatrzymując się przed stojącym zakazem wjazdu. - Co jest? - wychodzę z auta, udając się do okienka. ZAMKNIĘTE! Stacja otwarta do 18:00. Jest 17:55 i nie ma już tu żywego ducha. - O kurwa! - rzucam pierwszy raz tego dnia, rozglądając się za pomocą. Przechodzący nieopodal chłopak informuje mnie, że następna stacja będzie za 7 km.

Wsiadam do Pumki. Mam złe przeczucia. JZM nie odbiera. - Jedzie, albo już gdzieś leży - od razu nasuwa mi się na myśl. Ruszam. Po kilku km dzwoni JZM. Niewiele słyszę, zły zasięg. Krzyczę do słuchawki, że fajnie, że żyje, ale ja jestem na ciemnym zadupiu i NIE MAM BENZYNYYYYY!!! Zaraz się zatrzymaaaam!

Jadę dalej. 46 km na rezerwie za mną... Po kolejnych 3 widzę stację. JEST! Wtaczam się z ulgą na oświetlony plac. Zajeżdżam pod odpowiedni dystrybutor. - O kurwa! - wymyka mi się drugi raz, kiedy czytam napis AWARIA na zawieszonej na ekranie karteczce. Adrenalina w sekundę wyrzuca mnie z Pumki. - Muszę zatankować! - krzyczę do pana w okienku - Muszę!!!. Ten niewzruszony wrzeszczącą babą, wzrusza ramionami. - Co Pani zrobię, benzyna nam się skończyła. Proszę jechać do następnej stacji. To tylko 6 km. - Nie przejadę 6 km! - wyrzucam z siebie. - Proszę spróbować - słyszę w odpowiedzi.

Siedzę w Pumce. Trzymam kierownicę z namaszczeniem i gadam - "Kochana Pumko, dasz radę, nie? Nigdy mnie nie zawiodłaś. Proszę, proszę - jeszcze ten jeden raz". Ruszam. Zapieprzam jak idiotka, jakby szybkość nie pogarszała tylko mojej sytuacji. Po 55 km na rezerwie zaczynam się trząść, wsłuchując się w ogłosy dobiegające z silnika. Po kolejnych 2 km widzę stację niewiadomego pochodzenia. Wszystko mi jedno. Podjeżdżam pod dystrybutor i niczym człowiek, któremu zostało kilka minut życia, rzucam się do tankowania (5,15 zł/l). Powietrze zaczyna ze mnie schodzić...

Nieco spokojniejsza dojeżdżam do Kielc. JZM mówi mi przez telefon, że jest już za Kielcami. Rozmowa się urywa - znowu coś z zasięgiem. Jadę dalej...

- O kurwa! - trzy razy jednego dnia to już dużo jak na mnie. - Ja pierdolę jaka MGŁA!!! W jednej minucie nie widzę już nic. Wilgotność 100%. Pasów brak, pobocza brak. Delikatna poświata przeciwmgłowego światła samochodu przede mną pozwala mi zgadywać, gdzie mam jechać. Dopada mnie moralny kac - Jak mogłam się zgodzić na coś takiego?!? Jak on pojedzie po lodzie we mge w takiej piździawie?!? Dzownię do JZM-a, ale nie odbiera...

Jadę 30-40 km/h. Wszyscy tak jadą. Po drodze kilka wypadków - jakiś Ford KA w rowie, groźnie wyglądająca kolizja... Nie jest różowo. Nie zauważam, kiedy kończy się odcinek dwupasmowy i chwilę jadę pod prąd. Nieco dalej podobna sytuacja sprawia, że prawie najeżdżam na wysepkę. - Dobra, koniec z wyprzedzaniem zawalidup - postanawam. Jakiś debil w jeepie siedzi mi na tyłku, oślepiając swoimi xenonami. Jedzie się naprawdę źle. A przecież siedzę w aucie... Dojeżdżając do Krakowa wpadam w megadziurę. Nasłuchuję czy mam jeszcze koło i czy jest całe. Wyobraźnia podpowiada, że zaczyna mnie znosić, że z koła wydobywają się jakieś stuki... Ale nie, po kilku km dalej jadę...

FINISZ!!!

Kiedy dojeżdżam do garażu JZM-a, SVałek już ładnie ustawiony koło swojej czerwonej siostry. Wyłączam silnik drżącymi rękoma. Idziemy na uspokajającą herbatę. JZM cały mokry. Jechał z otwartą szybką, bo mała prędkość i mgła uniemożliwiały zobaczenie czegokolwiek. Wspomina kilka rzeczy: - salutowanie przechodnia, który go zobaczył na moto w styczniu przy tej pogodzie, - ślizg nogi na lodzie, którą próbował się podeprzeć i wypadek, który zobaczył po drodze. Pijąc herbatę - odpoczywamy... Za dużo nie mówimy - na razie komentarze są zbędne. Jest 22:30 - muszę jechać do domu.

Po drodze we mgle łamię jeszcze klika przepisów, ale już mi wszystko jedno, chcę po prostu zakończyć dzień. O 00.00 idę spać. Padam z nóg, ale jeszcze do 2.00 nie potrafię zasnąć...

Następnego dnia dostaję od JZM-a SMS-a: "Śniło mi się, że miałem jakiś wypadek :) ale szczerze Ci powiem, że dawno nie zrobiłem czegoś "w tym stylu" i brakowało mi tego. Tak więc okazja była idealna. Co do zapłaty, to moja dziewczyna skomentowała nasz wyjazd tak: po takim czymś wisi Ci do najmniej loda :)"

Siedzę w pracy, morda mi się śmieje. Kac moralny ustąpił miejsca taaaakiemu zadowoleniu!!! Udało się, udało!!! Mam swojego SVałka, a i zimowa potrzeba adrenaliny została zaposkojona.

Tylko co z tym zadośćuczynieniem dla JZM-a...?

PS1: Bardzo przepraszam, że tak długo - musiałam się wygadać :P Może jednak ktoś dotrwał...

PS2: Tak - moja Suzuka zmieniła płeć - wole mieć faceta między nogami ;) SVałek daje radę ;)

Murka